Przypomnij sobie lekcje polskiego. Czytanie Mickiewicza wers po wersie, dochodzenie do tego, co Słowacki miał na myśli, a w ogóle po co to, na maturze i tak napiszę rozprawkę.
A co, jeśli powiemy, że poezja to nie tylko wbijanie się w klucz na maturze?
Ba, co, jeśli powiemy, że ten klucz na maturze jest do chrzanu?
Jeśli powiemy, że poezja to nie tylko sam tekst?
Co, jeśli powiemy, że poezję nie tylko można przeczytać, ale można ją usłyszeć i zagrać?
Daj się zaskoczyć wszystkim, czego autor nie miał na myśli. Odkryj poetów i artystów z rodzinnych stron i spoza nich, bo poezja to coś więcej niż Szymborska, Norwid i Kochanowski. Poezja jest wszędzie. Poezja to my. Poezja to więcej. A w tym roku, poezja to LUFA!
Danka Sikorska – metr sześćdziesiąt i sześć, jednak głową dosięga do chmur, a warkoczem zamiata chodnik. Tańczy, kocha filmy, teatr i czarny humor. W poezji ceni Bukowskiego i Wojaczka (kolejność alfabetyczna). Wydała tomik poezji „Życie po śmierci”
Aleksandra Czarnecka – może i ślepa jak kret, ale słuch ma absolutnie fantastyczny. Jej środowiskiem naturalnym są sale koncertowe, skąd bierze zastrzyk weny na drugi tomik wierszy. A gdy zapytasz, od czego się zaczęło, odpowie: od Tuwima.
Roxana Lewandowska – rozpoznasz ją po burzy loków i aparacie w ręce. Jej ulubione medium to film i fotografia, jednak nie pozostała dłużna poezji, wydając polsko – hiszpański tomik „No funciona”. Pozostaje wierną fanką Bukowskiego, Danki Sikorskiej i Garcii Casado. I uwielbia dinozaury.
